بازگشت
ناتو در گمراهی حل مشکل افغانستان
شهاب الدین سرمند شهاب الدین سرمند

تاریخ مبارزات آزادی خواهانه کشور ما  بیانگر  جانبازی ، فداکاری وسرسپرده گی اقوام و ملیتهای باهم برادر آن در راه آزادی وآزاد زیستن است . چنانچه قیام افغانها در مقابل استعمار انگلیس ، مقاومت افغانها بر علیه قوای نظامی شوروی سابق ومبارزه مردم افغانستان علیه نظامیان بیش از 44 کشور در راس آن ایالات متحده امریکا مبین این حقیقت میباشد .

مبارزه در برابر ارتجاع ، استبداد و استعمار بیانگر شهامت و آزاد خواهی هر ملت آزاد بوده که افغانهادر این رزم  سر گام بودن خویش را به اثبات رسانیده اند .

بدون تردید افغانها همانطوریکه آزادی خواه اند ، به همان اندازه در منافع مشترک انسانی با جهانیان خود را نزدیک احساس میکنند . چنانچه در مبارزه با تروریزم و سقوط حاکمیت برده گی طالبان، جهان رابا سرازیر شدن سیل آسا  تحمل کردند و آرزو ی برگشت صلح و امنیت را به سر داشتند، که متاسفانه چنین نشد  برعکس افغان ها پریشان تر، آفغانستان نا امن تر و ناتو در یک گمراهی سرسام آور قرار گرفت.

اما قبل از اینکه در مورد سر درگمی و گمراهی این 44 کشور بپردازم ، بیجا نخواهد بود تا مختصراًدر مورد حضورنظامی خارجی ها در افغانستان کوتاه نظر اندازم .

حضور قطعات شوروی سابق در افغانستان متکی به در خواست دولت همان وقت وبه اساس معاهده دولتین، جهت طرد حملات آشکار خارجیها ، متکی به منشور ملل متحد  صراحت داده شده است .

اما یورش سرسام آور ناتو و قطعات امریکایی کاملاً بدون اصل وپرنسیب بوده وآشکارا بنا بر عوامل ذیل  سرکشی و عدول از قوانین بین المللی و مناسبات دولتین میباشد  .

اول -  امریکا در همسایگی کشور ما افغانستان قرار ندارد و کدام تعهد در مورد ارسال قوای نظامی بین افغانستان و امریکا وجود نداشت و ندارد .

دوم – در زمان هجوم نظامی قوای ناتو و نظامیان امریکایی کدام دولت درافغانستان وجود نداشت که عامل دعوت شان گردد ،  بناً حضور ناتووامریکا بد تر و رسوا تر از حضور شوروی سابق در کشور ما میباشد  و  بین این دو عمل جداً تفاوت قابل ملاحظه دیده میشود  .

همانطوریکه  غرب در زمان حاکمیت ح.د.خ.ا شوق و علاقه وافر به مخالفین حاکمیت داشت وبر علاوه ارسال سلاحهای کشنده ،تربیت مخالفین در کمپ های ترتیب شده به اصطلاح (مجاهدین) در خاک پاکستان ، دست به زایش نیروهای گوش به فرمان خود می شتابید.  در این موقع امریکا به مثابه سردمدار مدافع اسلام سربلند نموده،از تشکل جدید به نام طالبان حمایت  واز القاعده به مثابه یگانه نیروی متحرک غرض شدت شرر و آشوب در افغانستان استفاده نمود، وبه صفت زارع نادان دست به زرع زد که تا اکنون از آسیب اش در هراس  است.

در کشور ما این ضرب المثل  ورد زبان همه مردم  است که میگویند : «آنچه کشت میداری، همان را دررو میکنی» پس امروز ایالات متحده امریکا حاصل زحمات  دیروزخود را بر میدارد وآن عبارت از مقابله به فرزندان ناخلفش « القاعده ، طالبان ودیگران» و پاکستان در همان آتش میسوزد که دیروزبر ضد حاکمیت قانونی ومردم وطن ما بر افروخته بود .

گفته اند که« چاه کن خودش در چاه است» و ما شاهد همه این چاه کن ها ودرچاه افتادن ها در عرصه های سیاسی، نظامی ودولت داری در داخل کشورخود بودیم وامروز در سطح جهان شاهد این مطلب  میباشیم .

اگر دیروز سازمان جاسوسی امریکا با هر چال و نیرنگ که بود پای شوروی سابق را، داخل افغانستان ساخت امروز خود وهم رکابانش در حالت بدتر از شوروی سابق قرار گرفته اند و چه عجب که دیروز قوای نظامی شوروی بر ضد تجاوز بیگانه و حامیان خارجی درگیر نبرد بود ، اما امروز امریکا و ناتو با دست نشانده هاودست پرورده های شان ،با آنانیکه خود رشد دادن، در موجودیت کم وبیش از 44 کشور درگیر بوده و عذاب میکشد.

جنگ افروزان و تجاوزگران باید بدانند که خشم مردم ،طوفان است وخاطرات این طوفان را نه تنها مردم افغانستان بلکه مردم ویتنام ، کوبا،فلسطین وعراق در تاریخ سیاه تجاوزگران ثبت نموده اند .

متکی به بر داشت دیروز، میتوان به صراحت نوشت که امپریالیزم وسردمدار آن امپریالیزم امریکا اکنون دیگر با بازی های رنگارنگ، داخل کار زار بهره گیری از مردم ما و ثروت ملی کشور ما گردیده ،گرچه دیروز به خاطر دفاع از خود ومبارزه با تروریزم به حریم مقدس ما تجاوز کرد، با درک این تجاوز همه مردم  از حضور نا خواسته ونا خوانده امریکایی ها ، ناتو وشرکای آن  ، به خاطر محو تروریزم در جهان مهر سکوت بر لب زده ویا در استقبال آن قرار گرفتند . این سکوت بلاخره در بدل قتل مردم بیدفاع و بیگناه ما  تداوم یافت و مبارزه از تروریزم به مبارزه بر ضد مواد مخدر مسیرخود را تغیر داده ، کشور عزیز ما  در سطح جهان به مثابه زارع درجه اول مواد مخدر قلم داد گردید ودر سر خط گراف دولت های که فساد دامنگیر شان است قرارداده شد .

از دیدگاه و تحلیل ناتو وامریکا مشکل اساسی افغانستان چنین بیان میگردد. « مشکل شماره یک افغانستان طغیان و شورش طالبان و القاعده نیست بلکه مشکل اصلی مواد مخدر است ».

باز هم بازی های شیطانی ، همچون سیلاب در حریم یک کشور به بهانه مبارزه باتروریزم تجاوز کردن ، و به یکبارگی مشکل افغانستان را به مواد مخدر بیان داشتند !!؟ خوب اگر مشکل اساسی مردم افغانستان مواد مخدر است تاجران ملی و بین المللی این مواد مخدر کی ها اند ؟ دهقان پا برهنه ، انسان  بیدفاع  و بی بضاعت  افغان؟  مسلماً که  نه .

مردم افغانستان دیگر درک کرده اند که کی ، کی است وکی در این وطن چه میکند و این همه را با کی میکند . مردم نجیب وطن ما چهره های مدافعین مخالفین دولت تره کی ، کارمل و نجیب را، که دیروز چرخ اساسی جنگ و ماشین انسان کشی را در دست داشتند وافغان را توسط افغان میکشتند خوب درک کرده اند و باور دارند که دیگر هیچ قدرت نمیتواند سبب نفاق و شقاق شان گردد .

مردم افغانستان از شما زمام داران امریکا و شرکای غربی شما میپرسند که :

در این مدت بیش از هشت سال چه ارمغانیرا برای ما به بار  آورده اید ؟ آیا با تمام قدرت در مقابل یک گروپ القاعده و طالبان در مبارزه، محل را اشتباه نکرده اید ؟

سوال جدی ما از  رهبران ناتو و امریکا این است که: تا چه وقت به قتل و غارت افغانهای بیگناه ادامه میدهید و  چه وقت ازوطن ومردم ما  دست بردار میشوید ؟

آیا این واقعیت ندارد که ناتو و امریکا در افغانستان راه  را گم کرده اند .

آنانیکه دیروز به نام ملحد و مجاهد بین افغانها فاصله ایجاد نموده بودند وخویشتن را ناجی اسلام و ناجی مردم مسلمان افغان به نمایش گذاشته بودند امروز با وحشت کشور های اسلامی را مورد تجاوز قرار داده و در افغانستان به کشتار جمعی میپردازند . زهی انسان دوستی ، ودموکراسی .

اگر هدف امریکا  انتقام جنگ ویتنام از شوروی سابق بود ، آنرا حاصل نمود پس از مردم بلا کشیده ووطن زخم دیده ما چه میخواهد .

افغانستان برای سوختاندن وویران کردن نیست ، مردم افغانستان برای کشتن و در زندان انداختن نیست . افغان ها مانند همه مردم دنیا   آزاد بدنیا آمده اند و آزاد میخواهند زیست نمایند ، هرگز برده نبوده وبه برده گی با تمام فقر و تنگد ستی تن نداده اند .

 

برای من به مثابه یک افغان و یک فرد متعهد ووابسته به یک سازمان ،امریکا و شرکای آن در جرم به شهادت رساندن نجیب الله ریس جمهور سابق افغانستان مسول میباشد واز این هم گذشته سکوت افسانوی سازمان ملل متحد در این مورد طاقت فرسا و سوال بر انگیز بودو است .

آنچه ناتو وامریکا را در گمراهی بیشتر قرار میدهد همانا اشتباهات و مداخلات دیروز وی در امور کشور های آزاد ودارای سیستم منظم حاکمیت و برجسته تر از آن زایش های گوناگون ازحلقات ، تنظیم ها وگروپهای گوش به فرمانش میباشد .

ما می بینیم که ظهور القاعده و طالبان یک پدیده خودی نبود ومهم تر اینکه سروتنه« بن لادن» از گریبان ایالات متحده امریکا بیرون شده نه از جای دیگر .

بادر نظر داشت همه این حقایق وتوسع استعمار در کشورهای عربی ، آسیایی واروپایی ، حل مشکل افغانستان را در مبارزه با مواد مخدر ارتباط داده ، نقش و تاثیر خود را در ایجاد فضای متشنج و ناگوار افغانستان انکار مینماید

دکتورین نظامی ناتو و امریکا به باور کامل میدانند که راه حل مشکل افغانستان همان ختم جنگ وتامین امنیت میباشد . باختم جنگ میتوان از بیکاری ، فساد،قانون شکنی و دها مظالم دیگر اجتماعی جلوگیری کرد و بلخصوص با از بین بردن بیکاری میتوان نسل جوان را از پناه بردن با مواد مخدر نجات داد و گیلم فساد اجتماعی را بر چید .در موجودیت صلح و آرامش میتوان از دموکراسی یاد کرد و آنرا تحقق بخشید .

چه وقت وچگونه میتوان در مبارزه با زرع مواد مخدر موفق شد ؟

کشت وزرع مواد مخدر ارتباط مستقیم دارد به وضع نظامی ، سیاسی و اجتماعی جامعه ما و نیز قطع حمایت حامیان و تاجران خارجی آن .

از آنجایکه دولت دست نشانده، پایه های مردمی ندارد وبه زور کاکا « نظامیان خارجی» دست به عملیات نظامی در قرا و قصبات کشور ما میزند ومتکی به نیروی نظامی خود نیست فلهذا در اکثریت مناطق کشور امنیت تامین نبوده و جلو گیری از کشت مواد مخدر تنها در لفظ باقی میماند و بس .

برای مبارزه علیه زرع مواد مخدر و دها مشکل جدی دیگر، ضرور است تا دولت افغانستان اردوی ملی به مفهوم واقعی آن داشته باشد ، اردوی که مکمل با تجهیزات ووسایط محاربوی بوده ومهارت و امکانات دفاع  از تعرض وتجاوزرا  داشته باشد. همین اکنون هزاران افسر مسلکی اردو در حالت بی سر نوشتی به سر میبرند ، این افسران با داشتن تجارب غنی در عرصه نظامی عمر شان را خارج از عرصه، سپری مینمایند واز بی ثباتی در کشور به مثابه افراد مسلکی رنج میبرند .

آنچه عمده است عبارت از دفاع از حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی ، استقلال و نوامیس ملی کشور میباشد واین دفاع با درک مسولیت ورسالت میتواند صورت گیرد نه توسط زروزور .

از لحاظ سیاسی: افغانستان مربوط همه افراد که تابعیت آنرا دارند میباشد و در سیستم سیاسی و اداری کشور حق اشتراک مساوی دارند ،دراین عرصه نباید علایق  وروابط تعین کننده باشد ، نباید تنها و تنها همه چیز با یک تنظیم ، یک حزب ویا یک گروپ خاص سپرده شود .

برای بووجود آوردن یک سیستم دقیق سیاسی حضور فعال دموکراسی در عمل ضرور است وبه خاطر انطباق دموکراسی در عمل شهامت درک وتحلیل دموکراسی وبیان دموکراسی به فهم وبرداشت مردم سازنده است .

درکشور عقب مانده ما افغانستان درک مردم از دموکراسی ضعیف و یا انحرافی میباشد ودر درک انحرافی علاوه از غفلت دولت ، احزاب و سازمانها، دستان خارجی یا دقیق تر بیگانه ها  بیشتر فعال وموثربوده است .

در عرصه های سیاست گذاری کشور ها زمانی موفق بدر می آیند که از خازج دیکته نشوند واستقلال تصمیم گیری خود را داشته باشند .در شرایط فعلی وضع سیاسی کشور مانند وضع نظامی آن خفقان آور وغبار آلود است .

از لحاظ اجتماعی : جامعه افغانی بدون تردید متاثر از نا آرامی ها و جنگ های سه دهه آخیر میباشد ، این جنگ های تحمیلی و عظمت طلبی نه تنها سبب از بین بردن یک اردوی منظم گردید بلکه با صدور کلتور ضعیف بیگانه ها روال جامعه ما را نیز متضرر ساخته است .

همین اکنون مناسبات اجتماعی در کشور ما در بن بست و یا کاپی مناسبت جامعه ایران و پاکستان  قرار دارد .در صورتیکه افغانها دارای کلتور و فرهنگ عالی خود میباشند .

علت دیگر نا بسامانی جامعه ما را بیکاری و فقر تشکیل میدهد . از همین بیکاری است که مردم و بلخصوص نسل جوان در انحرافات ولغزش های اجتماعی قرار گرفته به معتادین مواد مخدر تبدیل میشوند ، که متاسفانه امروز تعداد زیادی از آینده سازان کشور به مواد مخدر پنا برده و مانند کشورهای غربی محلات تجموع خود را در گوشه و کنار شهر ها تشکیل داده اند که تاریخ کشور نظیرش را ندارد.

 

گرچه در موارد فوق مطالب بیشماری غرض نوشتن وجود دارد و دقیق تر بنویسم مطالب بیشماری چه تصویری و چه تحریری به نشر رسیده مگر تاثیرات آن درعمل کرد دولت غیر محسوس ومیتوان گفت که حد اقل توجه مبذول نداشته است .

پس معلوم است که مشکل افغانستان ، مشکل مواد مخدر نیست بلکه عدم موجودیت ثبات و امنیت و از سوی دیگر حضور قوای خارجی در کشورما میباشد .

جای که صلح وامنیت است در آنجا کار است ، پس زمانیکه مشغولیت سالم وشرایط مساعد امنیتی برای مردم وجود داشته باشد به کشت وزرع مواد تباه کن ضرورت نیست .  به خاطر قلع و قمع تروریست ها در مقابل ناتو وامریکا ، نیروی مدرن وقوی که جنگ را به سالها بکشاند قرار ندارد . در ناتو وامریکا است که از کاه خود ساخته خویش کوه ساخته اند و عمداً با نیرنگ مجال امرار حیات بیشتر را برای پرزه های ماشین جنگی دیروز خویش، غرض حضور دوامدار شان جهت تطبیق پلان های بعدی فراهم میسازند .

 

امروز مرکز تهدید جهان ( القاعده و گروه طالبان ) در همان خاک پاکستان قراردارد نه در افغانستان پس ناتو و امریکا هدف را اشتباه گرفته اند و یا اینکه عمداً دارند از حقیقت چشم میپوشند.

از دیگاه من خلق ایران ، پاکستان، عراق وافغانستان درد جانسوز تجاوز ، تهدید و چال های نیرنگی امریکا را متقبل میشوند وامید به آینده ندارند بر عکس بالای داشته های دیروز خود فخر مینمایند .

 اگر دستان غرض آلود و مداخله بیشرمانه کشور های خارجی  در امور داخلی افغانستان نمیبود امروز کشورما از لحاظظ اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و نظامی به پای خود استوار وراه ترقی ، سعادت مردم و آبادی اش را در وجود فرزندان رشید ، وطن پرست ومردم دوست خود ادامه میداد و بازی چال های شیطانی بیگانه ها نمیگردید  .

امروز با وجود مساعدت های قابل ملاحظه جهان ، مردم ما از قانون شکنی ، بیعدالتی ، فقر ، بیکاری بی سر پناهی ، فساد اداری و اجتماعی به فغان آمده وهر آن بی صبرانه انتظار ختم جنگ لعنتی و خروج قوای خارجی را دارند .

به تمام احساس وبا ایمان کامل میتوان گفت که مردم ما به صلح و تامین امنیت نیاز دارد واین آرزوی  زحمتکشان ، روشنفکران مترقی وآرزوی صدها فامیل جوانان مسلمان افغان است که در راه دفاع از میهن واسلام واقعی جهاد نموده اند.

حل مشکل افغانستان با حضور نظامی قابل ملاحظه ناتو و امریکا به استراتیژی طویل المدت ضرورت ندارد ، بلکه به قاطعیت رزمی، صداقت در حرف وعمل ورهبری مدبر ، رهبری که خود را وقف وطن ومردم نماید نیاز مند است .نه اداره و رهبری که در صدد اندوختن دالر و اعمار بلند منزل ها و قصر ها باشد .

مسولیت صلح وآرامش را آنانهای  دارند که آتش جنگ خانمانسوز ، تباه کن وبرادر کشی رابرافروختند وادای این مسولیت شهامت و شجاعت میخواهد .

آنچه در این اواخر قابل دقت افغانها قرار گرفته تغیر موضع آقای کرزی با دولت امریکا میباشد وایکاش چنین میبود ، واین تغیر موضع زمانی مورد قبول مردم قرار میگرفت که دولت در دفاع از تمامیت ارضی کشور دارای  نیرو ی نظامی مجهز و مجرب میبود ودر مدت بیش از 8 سال از لحاظ اقتصادی به پای خود استوار میشد.

پس این همه گمراهی ها و چال و فریب ها نمیتواند مدوای درد مردم ما گردد ، راه حل تنها در نبرد با هدف که  کشور ما در آن وسیله تجاوز آشکارا قرار گرفته میباشد وبس ، محل وهدف همچون آفتاب روشن است وآن مثل همیش پاکستان است نه افغانستان .

به انتظار نجات گمراهی ناتو در نبرد با تروریزم و نجات وطن ما از اشغال آشکارا .

 مردم افغانستان صلح میخواند نه جنگ ، جوانان افغانستان تحصیل ، کار وورزش میخواند نه مواد مخدر .

پاینده باد افغانستان آزاد ، مستقل و سربلند

زنده باد مردم غیور ووطنپرست افغانستان


May 21st, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات